لایحه کلید قطع اینترنت در مواقع حمله سایبری در دنیا. ◄ اخبار اینترنتی ►
لایحه کلید قطع اینترنت در مواقع حمله سایبری در دنیا
نگاهی به تحولات اخیر جامعه عرب که به عنوان بیداری اسلامی شناخته شده و نقش اینترنت و شبکه های اجتماعی در آن من را ملزم به تحقیقاتی کرد که نتایج آن را در یکسری مطالب می نویسم.
به گزارش پایگاه خبری فناوری اطلاعات برسام و به نقل از ببینیم، از کار انداختن کامل اینترنت در لیبی برای جلوگیری از دسترسی کاربران سرتاسر کشور به وب همراه بود. بستن کامل اینترنت در مصر نتیجه معکوس داد و باعث بیشتر شدن اعتماد به نفس معترضان شد. چین از نظر بستن سرویس های اینترنتی کشوری شناخته شده است، اما تنها کشور چین نیست که چنین می کند.
بستن اینترنت توسط دولت هرگز در ایالات متحده رخ نمی دهد؟ مطمئنا ایالات متحده نمی تواند این حرکت را در کشورهای دیگر تقبیح کند درحالیکه همزمان همان طرح را پیاده می کند.
قانون بستن دسترسی به اینترنت یا قطع تمام ترافیک ورودی از هر کشور خارجی دیگری، در آمریکا نیز وجود دارد. این موضوع در ژوئن گذشته هنگامی بوجود آمد که سناتورها، جوزف لیبرمن، سوزان کالینز، و توماس کارپر موضوع بحث انگیز محافظت از فضای سایبری را به عنوان یک مصوبه مربوط به دارایی ملی ایالات متحده در سال ۲۰۱۰ مطرح کردند. یک ماده مبهم در این لایحه به رییس جمهور قدرت داد:
در صورت قرارگرفتن در معرض یک حمله سایبری یا امکان وجود این حمله، اجازه داشته باشد برای محافظت از حساس ترین زیرساخت ملی اقدامات اضطراری انجام دهد.
این لایحه به عنوان لایحه کلید قطع اینترنت شناخته شد. هنگامی که در مورد کلید قطع اینترنت صحبت می شود، تصویر یک کلید غول پیکر در دفتر ریاست جمهوری، به ذهن متبادر می شود. اما این تخیل است.
اینترنت در اصل به عنوان یک شبکه توزیع شده طراحی شده بود تا دقیقا از شر حملات در امان باشد. مصر از طریق اجبار چند سرویس دهنده اینترنت به قطع سرورهای خود قادر به بستن اینترنت بود. در لیبی، سرورها پاسخ می دهند و مسیر باز است اما ترافیک اینترنت تا حد صفر کند شده است. اگر دولت امریکا به ISPهای Tier 1 اصلی خود دستور بستن اینترنت بدهد، این کار از نظر فنی یک کلید قطع کننده نیست اما می تواند باعث بستن اینترنت شود.
مطالعه ای که در آگوست گذشته توسط یونیسیس (Unisys) پیش از قطع اینترنت مصر انجام شد، نشان داد بیشتر امریکایی ها بر این باورند که در صورت حمله سایبری یک دولت خارجی به امریکا، رییس جمهور باید قدرت کنترل یا قطع بخش هایی از اینترنت را داشته باشد. دسامبر گذشته لایحه توسط کمیته مجلس سنا به تصویب رسید و سپس توسط کنگره جدید لغو شد.
این قانون اصلاح شد و نام آن به امنیت سایبری و قانون آزادی در اینترنت سال ۲۰۱۱ تغییر یافت. به استفاده هوشمندانه از عبارت آزادی در اینترنت برای یک لایحه توجه کنید که قدرتی فراتر از مالکان خصوصی سیستم های کامپیوتری به دولت می دهد. به طعنه می توان گفت، این لایحه در همان روز قطع اینترنت مصر معرفی شد، هنگامی که رییس جمهور اوباما از دولت مصر خواسته بود تا اقدامات انجام شده برای جلوگیری از دسترسی به اینترنت را لغو کند.
شگفت آور اینکه، رییس جمهور پیش از این قدرت بستن اینترنت ( سوسا وب تولز ) را داشته است. این اختیار درست پیش از وجود اینترنت در قانون ارتباطات سال ۱۹۳۴، که FCC را ایجاد کرد وجود داشته است. بخش ۷۰۶ به رییس جمهور اختیار می دهد که در حالت یا خطر جنگ، بدون هشدار قبلی، باعث بستن هرگونه امکان یا ایستگاه مربوط به ارتباطات با سیم شود.
این که این کلید باشد یا خیر هنوز جوابی ندارم. ولی آنچه مسلم است باید قانونمند باشد تا بازیچه سیاست نشود. به عناون مثال بلاگ های تحت میزبانی وردپرس، که هفته پیش مورد یک حمله بزرگ سایبری قرار گرفتند.
مت مولن وگ، سرپرست پلتفرم وبلاگ در wordpress.com می گوید:
این حمله در تاریخ این وب سایت بزرگترین حمله بوده است. ۹۸% حملات از چین هستند. هدف این حمله یک سایت چینی زبان بود، اما باعث شد تا بسیاری از سایت های تحت میزبانی wordpress.com نیز ازکار بیفتند.
حال فرض کنید این سایت برای ایالات متحده مهم بود، آیا وجود چنین قانونی نیاز بود یا خیر؟